خلاصه کتاب نیمی از من سهم خواب هایم ( نویسنده احسان رضایی )

کتاب نیمی از من سهم خواب هایم، اولین رمان احسان رضایی کلج، خواننده را به سفری عمیق در ذهن رضا، شخصیت اصلی داستان، دعوت می کند. این کتاب، با لایه های روان شناختی و عرفانی، جهانی مبهم و رویاگونه را پیش روی مخاطب می گشاید و به جستجوی هویت و مرزهای واقعیت و توهم می پردازد. احسان رضایی، با نگاهی دقیق و زبانی هنرمندانه، روایتی خلق کرده که از همان ابتدا، حس کنجکاوی و همراهی را در خواننده زنده می کند. کتاب از همان صفحات نخست، او را به دنیایی می برد که در آن مرزهای واقعیت و خیال چنان در هم تنیده اند که تشخیصشان برای خود رضا و خواننده، چالش برانگیز می شود.

احسان رضایی کلج، نویسنده ای است که در ادبیات معاصر فارسی، جایگاه ویژه ای برای خود یافته است. آثار او اغلب با نگاهی عمیق به مسائل انسانی و اجتماعی، فضایی تأمل برانگیز را برای مخاطب خلق می کنند. «نیمی از من سهم خواب هایم» یکی از برجسته ترین آثار او در ژانر رمان است که با نگاهی منحصر به فرد به دنیای درون و برون انسان، اثری ماندگار را در ذهن خواننده به جا می گذارد. این رمان نه تنها یک داستان، بلکه یک تجربه فکری و احساسی است که خواننده را وا می دارد تا در کنار شخصیت ها، به کشف ناشناخته ها بپردازد و ابعاد پنهان ذهن را کنکاش کند.

درباره کتاب نیمی از من سهم خواب هایم: رمانی در مرز واقعیت و توهم

کتاب «نیمی از من سهم خواب هایم» نه تنها یک رمان، بلکه سفری به اعماق ذهن انسان است؛ جایی که مرزهای واقعیت و وهم به طرز شگفت انگیزی درهم آمیخته اند. این اثر، اولین رمان احسان رضایی کلج است که با وسواسی کم نظیر و تلاشی تحسین برانگیز، جان گرفته است. خواننده از همان ابتدا حس می کند که با رمانی متفاوت و پر از لایه های پنهان روبروست که او را به تفکر وامی دارد و درگیر پیچیدگی های ذهنی شخصیت اصلی می کند.

نویسنده و مسیر خلق اثر

یکی از نکات قابل توجه در مورد «نیمی از من سهم خواب هایم»، پشتکار بی بدیل نویسنده در خلق آن است. احسان رضایی کلج، با راهنمایی های ارزشمند احمد دهقان، نویسنده شناخته شده ایرانی، این رمان را بیست و یک بار بازنویسی کرده است. این میزان از بازنویسی، خود گویای دقت، تعهد و تلاش نویسنده برای ارائه اثری بی نقص و عمیق است. این فرآیند طولانی بازنویسی، نه تنها به پختگی و انسجام داستان کمک کرده، بلکه باعث شده تا هر واژه و هر جمله، با نهایت دقت و تأثیرگذاری انتخاب شود. این وسواس و تمرکز بر جزئیات، در نهایت به خلق اثری منجر شده که در هر صفحه، حس هنرمندی و تسلط نویسنده را به خواننده منتقل می کند و او را درگیر دنیای خاص داستان می کند. این تلاش مثال زدنی، خود نشانه ای از احترامی است که نویسنده برای مخاطب و اثر هنری خود قائل بوده است.

ژانر و سبک ادبی

«نیمی از من سهم خواب هایم» را می توان ترکیبی بدیع از واقع گرایی و رویاگونگی دانست. داستان در عین حال که ریشه هایی در واقعیت دارد، به دنیای رویاها، توهمات و فضاهای ذهنی نیز سفر می کند. عناصر روان شناختی، عرفانی و مالیخولیایی در تار و پود داستان تنیده شده اند و فضایی مبهم، رازآلود و مرموز را ایجاد می کنند. خواننده در این رمان، تنها شاهد یک روایت خطی نیست، بلکه درگیر تجربه ای ذهنی می شود که او را با پرسش هایی عمیق درباره ماهیت وجود، هویت و مرزهای واقعیت مواجه می سازد. سبک نگارش، توصیفات دقیق و زبانی شیوا، به این فضاسازی کمک شایانی کرده و خواننده را به سمتی می کشاند که گویی خود نیز در حال تجربه این سردرگمی ها و کشف هاست. این تلفیق هوشمندانه ژانرها، اثر را به یک رمان چندلایه تبدیل کرده که هر خواننده می تواند با توجه به ذهنیت و تجربیات خود، تفاسیر متفاوتی از آن داشته باشد.

خلاصه داستان: گره های ذهن رضا در جستجوی رهایی

«نیمی از من سهم خواب هایم» داستان رضا است، مردی که در برزخ میان واقعیت و توهم، در جستجوی گم کرده ای است که شاید هرگز آن را نشناخته. رمان با گره های ذهنی رضا آغاز می شود؛ او خود را در زندگی اش گم شده می بیند و در پی یافتن راهی برای خروج از این سرگشتگی است. داستان، خواننده را با خود به درون ذهن رضا می برد، جایی که مرزهای منطق و خیال در هم می آمیزند و او را درگیر حس سردرگمی و عدم قطعیت می کند. او با همسرش میترا، که مصرانه از او می خواهد به روان پزشک مراجعه کند، رابطه ای پر تنش دارد. این تقابل، نشان دهنده چالش درونی رضا است که آیا آنچه تجربه می کند، بیماری است یا سفری عمیق تر در قلمروهای ناشناخته وجود.

رضا: شخصیت اصلی و سردرگمی وجودی

رضا، مردی معمولی است که درگیر یک بحران عمیق وجودی شده است. او احساس می کند بخش مهمی از خود را از دست داده و در دنیایی مبهم و گنگ زندگی می کند. این گم گشتگی، نه تنها زندگی روزمره او را مختل کرده، بلکه به هستی او رنگی از مالیخولیا بخشیده است. خواننده در کنار رضا، قدم به قدم با او همراه می شود و تلاش او را برای یافتن معنا و مسیر، تجربه می کند. این گم شدگی، نه یک واقعه بیرونی، بلکه یک حالت درونی است که ریشه هایی عمیق در روان رضا دارد. او در تلاش است تا با کنار هم قرار دادن تکه های پازل ذهن خود، تصویری واضح تر از آنچه در درونش می گذرد، پیدا کند و از این سرگردانی رهایی یابد.

بابا رحمان: مرشد و راهنمای پنهان

در مسیر پر پیچ و خم رضا، شخصیتی به نام بابا رحمان ظاهر می شود؛ متولی یک قبرستان که به نوعی نقش مرشد و راهنما را ایفا می کند. بابا رحمان، با دانایی و آرامش خاص خود، سعی در هدایت رضا به سمت درکی عمیق تر از زندگی و یافتن مسیر جدیدی برای خود دارد. رابطه رضا با بابا رحمان، جنبه هایی عرفانی به داستان می بخشد و سوالاتی درباره معنای زندگی، مرگ و خودشناسی را مطرح می کند. این مرشد، نه با راهکارهای مستقیم، بلکه با کلمات قصار و رفتارهای نمادین، رضا را به سمت کشف حقیقت وجودی خود سوق می دهد. حضور او، نوری کوچک در تاریکی سرگشتگی رضا است و امید به یافتن راهی برای او را در دل خواننده زنده می کند.

ساره و کابوس های درهم تنیده

در طول روایت، رضا خواب هایی می بیند که در آن ها زنی مرموز به نام ساره حضور دارد. ساره، نه تنها یک شخصیت در رویاها، بلکه نمادی از گذشته ای فراموش شده یا سرکوب شده رضا است که به تدریج خود را در زندگی بیداری او نیز نشان می دهد. این رویاها، که با واقعیت درهم می آمیزند، فضای داستان را از ابهام و سرگشتگی پر می کنند و خواننده را نیز در تشخیص مرز میان خواب و بیداری، گذشته و حال، دچار تردید می کنند. حضور ساره، گویی کلیدی است برای بازگشایی رازهای پنهان در ذهن رضا، اما این کلید خود به معماهای بیشتری دامن می زند. کابوس های درهم تنیده او، نه تنها خواب هایش را تسخیر می کنند، بلکه بر دنیای بیداری اش نیز سایه می افکنند و او را به سمت کشف حقایقی تلخ و فراموش شده می کشانند.

سیر روایی غیرخطی و چالش های خواننده

رمان «نیمی از من سهم خواب هایم» از سیر روایی غیرخطی بهره می برد. هر فصل با جمله مرموز همه چیز از آن جا شروع شد که… آغاز می شود که خود به ابهام داستان می افزاید و خواننده را در جستجوی نقطه آغازین واقعی نگه می دارد. بازگشت های زمانی مکرر و ادغام بی مقدمه رویاها با واقعیت، خواننده را نیز در تشخیص مرزها دچار تردید می کند. این ساختار روایی، به خواننده اجازه می دهد تا در کنار رضا، احساس گم گشتگی و سردرگمی را تجربه کند و خود نیز به معمای وجود او بپیوندد. این تکنیک، نه تنها داستان را جذاب تر می کند، بلکه به عمق روان شناختی اثر نیز می افزاید و باعث می شود خواننده تا پایان داستان، با کنجکاوی و اشتیاق، به دنبال گره گشایی باشد و در مرز باریک بین هوشیاری و ناخودآگاه، به جستجو بپردازد. نویسنده با این روش، به خوبی توانسته حس همراهی و همدلی را در مخاطب ایجاد کند.

تحلیل و بررسی عمیق تر مضامین کتاب

کتاب «نیمی از من سهم خواب هایم» فراتر از یک روایت صرف است و لایه های عمیقی از مضامین فلسفی و روان شناختی را در خود جای داده است. خواننده در حین مطالعه این اثر، تنها یک داستان نمی خواند، بلکه به تأمل در مفاهیم پیچیده ای چون هویت، واقعیت و ماهیت خود می پردازد. این کتاب، اثری تفکربرانگیز است که پس از اتمام مطالعه نیز، ذهن خواننده را به خود مشغول می دارد و او را به پرسش های وجودی وامی دارد.

گم گشتگی و جستجوی هویت

مفهوم گم شدگی، ستون اصلی شخصیت رضا را تشکیل می دهد. او نه تنها مکان یا مسیر زندگی اش را گم کرده، بلکه هویت خود را نیز در میان انبوهی از خاطرات مبهم و رویاهای آشفته از دست داده است. این جستجو برای یافتن خویشتن، ابعاد فلسفی عمیقی دارد و به پرسش هایی نظیر من کیستم؟ و معنای وجود چیست؟ می پردازد. رضا، نمادی از انسان معاصر است که در دنیای پر سرعت و پیچیده امروز، در تلاش برای یافتن جایگاه و هویت واقعی خود است. داستان او، در واقع بازتابی از کشمکش های درونی بسیاری از ماست که در مقاطعی از زندگی، با احساس گم گشتگی و نیاز به بازتعریف خود مواجه می شویم. این رمان با ظرافت خاصی به این موضوع پرداخته و خواننده را به تفکر در باب هویت خود تشویق می کند.

روان پریشی، عرفان یا هر دو؟

یکی از دوگانگی های اصلی و جذاب در کتاب، این است که آیا رضا به یک بیماری روان پریشی مبتلاست و نیازمند درمان پزشکی است، یا در حال طی کردن یک سلوک عرفانی و معنوی است؟ این ابهام، به داستان عمق و پیچیدگی خاصی می بخشد. حضور بابا رحمان به عنوان یک مرشد و راهنما، جنبه های عرفانی روایت را تقویت می کند، در حالی که اصرار همسر رضا بر مراجعه به روان پزشک، بُعد روان شناختی او را پررنگ تر می سازد. خواننده تا پایان داستان در این مرز باریک حرکت می کند و به نوعی همذات پنداری می کند. این دوگانگی، یکی از نقاط قوت کتاب است که خواننده را به تحلیل و تفسیر وا می دارد و به او اجازه می دهد تا بر اساس برداشت خود، به حقیقت نزدیک شود. این رمان به زیبایی نشان می دهد که گاهی اوقات، مرز بین این دو مفهوم، به طرز شگفت انگیزی محو و در هم تنیده می شود.

هر نویسنده ای در رمان اول خود می خواهد آسان ترین زاویه ی دید را انتخاب کند. نویسندگان می خواهند در اولین آزمایش پیروز باشند و زاویه ی دید آسان در این پیروزی بسیار مهم است. به همین سبب، بسیاری از آنان به سمت دانای کل هم نمی روند. اما نکته ی مهمی که درباره ی این رمان وجود دارد، این است که نویسنده سخت ترین تکنیک را انتخاب کرده است. او زاویه ی دیدی آسان را برگزیده اما چنان پیچشی در آن ایجاد می کند که کار را برای خود بسیار سخت می کند.

واقعیت، رویا و مرزهای محو

احسان رضایی به زیبایی دنیای ذهنی و عینی را در هم آمیخته و فضایی مالیخولیایی و رویاگونه خلق کرده است. در این رمان، تشخیص اینکه کدام بخش از روایت واقعی است و کدام بخش تنها زاییده ذهن آشفته رضا است، دشوار می شود. رویاها به گونه ای در متن تنیده شده اند که نه تنها به عنوان یک بخش جداگانه، بلکه به عنوان جزئی جدایی ناپذیر از واقعیت رضا عمل می کنند. این درهم تنیدگی، تأثیر عمیقی بر روایت و درک خواننده دارد؛ او نیز در این ابهام سهیم می شود و به چالش کشیده می شود تا خودش مرزهای این دو دنیا را تشخیص دهد. این آمیختگی هوشمندانه، به داستان عمقی بی نظیر می بخشد و آن را به اثری تبدیل می کند که خواننده را به تأمل در ماهیت خودِ واقعیت و درک ذهنی آن وا می دارد.

ویژگی های ادبی و سبک نگارش احسان رضایی

سبک نگارش هر نویسنده ای، امضای اوست و احسان رضایی در «نیمی از من سهم خواب هایم» امضای خاص خود را به روشنی بر جای گذاشته است. این رمان، از نظر ادبی دارای ویژگی های منحصر به فردی است که آن را از سایر آثار متمایز می کند و به آن عمق و جذابیت خاصی می بخشد. خواننده در این کتاب، با زبانی شیوا و تصاویری زنده روبرو می شود که او را به قلب داستان می برد و تجربه ای فراموش نشدنی را برایش رقم می زند.

زاویه دید اول شخص

داستان از زاویه دید اول شخص روایت می شود؛ یعنی ما همه چیز را از دریچه چشمان و ذهن رضا، شخصیت اصلی، تجربه می کنیم. این انتخاب، امکان ورود عمیق به افکار، احساسات و سردرگمی های او را فراهم می آورد و خواننده را به گونه ای با او همذات پندار می کند که گویی خود در این سفر ذهنی حضور دارد. زاویه دید اول شخص، همچنین به ایجاد ابهام و غافلگیری در داستان کمک می کند، زیرا خواننده نیز مانند رضا، تنها از آنچه او می داند، باخبر است و تا لحظه گره گشایی نهایی، در کشف حقیقت با او همراه می شود. این تکنیک، حس صمیمیت و نزدیکی با شخصیت را تقویت کرده و روایت را بسیار ملموس تر و تاثیرگذارتر می سازد و به این سفر ذهنی، ابعادی شخصی و عمیق می بخشد.

زبان و توصیفات

زبان داستان ساده، سالم و طبیعی است. احسان رضایی از پیچیدگی های زبانی بی مورد پرهیز کرده و با بیانی روان، داستان را پیش می برد. با این حال، توصیفات او در برخی موارد واقع گرایانه و ملموس و در برخی دیگر، مخیل و تأثیرگذار هستند. این آمیختگی دنیای طبیعی و دنیای ذهنی، به خلق فضایی مالیخولیایی در داستان کمک می کند؛ فضایی رویاگونه و بیمار که سازنده روایتی رازآلود، مبهم و مرموز است. خواننده با این توصیفات، به راحتی می تواند تصاویر ذهنی خود را بسازد و در فضای داستان غرق شود. سادگی زبان، ابداً به معنای کم عمق بودن محتوا نیست، بلکه به نویسنده اجازه می دهد تا مفاهیم پیچیده را به شکلی قابل فهم و در عین حال هنرمندانه ارائه دهد.

طنز آزاردهنده

در میان تمام ابهامات و سردرگمی ها، نوعی طنز تلخ و آزاردهنده در کلام و افکار رضا حضور دارد. این طنز، نه برای خنداندن، بلکه برای نشان دادن وضعیت روانی و مالیخولیایی او به کار رفته است. این طنز تلخ، کاملاً با موقعیت بغرنجی که رضا در آن گرفتار شده، هم خوانی دارد و به گونه ای درد و رنج او را به خواننده منتقل می کند. این عنصر، به تعادل بخشیدن فضای سنگین داستان کمک کرده و از یکنواختی آن جلوگیری می کند. خواننده در حین تجربه اضطراب ها و ابهامات رضا، گهگاه با این رگه های طنز مواجه می شود که لایه های دیگری از شخصیت او را آشکار می سازد و به عمق روان شناختی اثر می افزاید و آن را واقعی تر جلوه می دهد.

نظر منتقدان (نکوداشت احمد دهقان)

رمان «نیمی از من سهم خواب هایم» مورد توجه منتقدان نیز قرار گرفته است. احمد دهقان، نویسنده نام آشنا، درباره این اثر می گوید که احسان رضایی با وجود انتخاب زاویه دید اول شخص که در ظاهر ساده است، پیچشی در آن ایجاد کرده که کار را برای خود بسیار دشوار ساخته است. او اشاره می کند که نویسندگان معمولاً در رمان اول خود به دنبال ساده ترین تکنیک ها هستند، اما رضایی راه دشوار را انتخاب کرده و با موفقیت آن را به سرانجام رسانده است. این نکوداشت، خود گواهی بر ارزش ادبی و جسارت نویسنده در پرداخت به مضامین پیچیده با تکنیک های روایی خاص است. این دیدگاه، مهر تأییدی بر اهمیت و جایگاه این رمان در ادبیات معاصر ایران می زند و خواننده را به کشف پیچیدگی های هوشمندانه آن تشویق می کند.

این کتاب برای چه کسانی توصیه می شود؟

کتاب «نیمی از من سهم خواب هایم» برای گروه وسیعی از علاقه مندان به ادبیات، می تواند تجربه ای غنی و فراموش نشدنی باشد. این رمان به خصوص برای کسانی که به دنبال داستان هایی با لایه های پنهان و معناگرایی عمیق هستند، بسیار جذاب خواهد بود. اگر از خواندن رمان هایی که مرز میان واقعیت و رویا را محو می کنند، لذت می برید و علاقه مند به کاوش در ذهن پیچیده شخصیت ها هستید، این کتاب قطعاً انتخاب مناسبی است.

1. علاقه مندان به رمان های رمزآلود و مبهم: کسانی که از داستان هایی با گره های متعدد و حل نشده لذت می برند و دوست دارند تا پایان، درگیر کشف رازها باشند.
2. خوانندگان داستان های روان شناختی و فلسفی: افرادی که به تحلیل شخصیت ها، کنکاش در اعماق ذهن و تأمل در مفاهیم وجودی علاقه مند هستند.
3. مخاطبان ادبیات عرفانی: با توجه به حضور شخصیت هایی مانند بابا رحمان و تم های معنوی، این کتاب می تواند برای علاقه مندان به ادبیات عرفانی نیز جذاب باشد.
4. کسانی که به دنبال تجربه ای متفاوت هستند: اگر از یکنواختی داستان های خطی خسته شده اید و به دنبال اثری هستید که شما را به چالش بکشد و به فکر فرو ببرد، «نیمی از من سهم خواب هایم» گزینه ایده آلی است.

این کتاب یک فرصت بی نظیر برای تجربه داستانی است که هم ذهن را درگیر می کند و هم روح را به چالش می کشد.

گزیده ای از متن کتاب: پنجره ای به دنیای رضا

برای آنکه خواننده بیشتر با فضای مالیخولیایی، توصیفات زنده و زبان خاص احسان رضایی در «نیمی از من سهم خواب هایم» آشنا شود، بخش کوچکی از متن این رمان در اینجا آورده شده است. این گزیده، تنها پنجره ای کوچک به دنیای پیچیده و مبهم رضا است که مرزهای واقعیت و خیال را در هم می شکند و خواننده را درگیر خود می کند. این بخش به خوبی حس سردرگمی، ترس و تلاش رضا برای یافتن مسیر را به نمایش می گذارد و او را با ابعاد مختلف این شخصیت آشنا می سازد.

چشم باز می کنم و سقف سفید اتاق را می بینم. تخت بوی میترا را می دهد. صدایش می کنم و جوابم را نمی دهد. تنم کرخت و بی حال روی تخت افتاده. زور می زنم و با بدبختی از روی تخت پایین می افتم. پاهایم از من فرمان نمی برند. دست هایم جان ندارد. چشم هایم تار می بیند و انگار چیزی به انتهای خط نمانده. سینه خیز خودم را می کشم وسط سالن. در چمدان باز است و همانطور روی زمین رها شده. نمی توانم تویش را ببینم.

دستم که به لبه ی چمدان می خورد محکم بسته می شود و انگشتم را له می کند. درد تمام وجودم را پر می کند. پاهایم جان می گیرد. چشم هایم و دست هایم به فرمانم می شوند و بلند می شوم. میترا را صدا می زنم اما پیدایش نمی کنم. توی آشپزخانه بند رختی به دو طرف دیوار کشیده شده و چند عکس با گیره ی لباس به آن آویزان است. صورت هایی تار و سرخ از توی عکس به من زل زده اند. رو برمی گردانم تا عکس ها را نبینم. با عجله برمی گردم که پایم می خورد به چیز سفتی و چیز سفت با صدا ول می شود روی زمین و پایم خیس می شود. مایعی آبی رنگ پخش زمین می شود. با پا رویش راه می روم. جاپاهای آبی روی سرامیک های سفید جا می ماند. جاپاهایی آبی از کنار پنجره ی آشپزخانه بالا رفته است تا روی سقف. از بالای سرم گذشته است و رسیده است جلوی در. بعد ناپدید شده. دنبالشان می روم و در را باز می کنم. دالانی تاریک و نمور روبه رویم است. می خواهم در را ببندم، اما دستی سیاه مچم را می چسبد. من را به داخل سیاهی می کشد و جاپاهای آبی با سرعت به سمتی نامعلوم می دود.

داد می زنم: دستم رو ول کن، لعنتی.

صدای ساره توی دالان سیاه می پیچد. چیز نامفهومی می گوید. چیزی شبیه «کمک.» صدای امواج آب می آید. سرعت رد پاها کم می شود، بعد می ایستد و من را رها می کند. توی تاریکی چیزی جز یک خط آبی ممتد از گذشته نمی بینم، گذشته ای که حالا تمام شده. می خواهم برگردم به گذشته.

این گزیده به خوبی نشان دهنده فضاسازی مبهم، توصیفات حسی و روان شناختی، و حضور شخصیت ساره در خواب های رضا است که همگی از عناصر کلیدی این رمان به شمار می روند. خواننده در این بخش، به وضوح حس کرختی، درد، و سردرگمی رضا را تجربه می کند و با او در دالان تاریک ذهن و رویاهایش همراه می شود. این نمونه، گواهی بر قدرت قلم احسان رضایی در خلق جهانی است که خواننده را به طور کامل در خود غرق می کند.

نتیجه گیری

کتاب «نیمی از من سهم خواب هایم» اثر احسان رضایی کلج، فراتر از یک رمان صرف، یک تجربه عمیق ادبی و فکری است. این کتاب، با تلفیق هنرمندانه واقعیت و رویا، روان شناسی و عرفان، و با زبانی شیوا و توصیفاتی زنده، خواننده را به سفری پر از ابهام و کشف در اعماق ذهن انسان دعوت می کند. رضا، شخصیت اصلی داستان، با گم گشتگی های وجودی و تلاش برای یافتن هویت خود، نمادی از انسان معاصر است که در میان پیچیدگی های زندگی، به دنبال معنا و مسیر می گردد.

این رمان با ساختار روایی غیرخطی، حضور مرموز ساره و نقش راهنمایانه بابا رحمان، تا پایان خواننده را درگیر نگه می دارد و به تفکر وا می دارد. «نیمی از من سهم خواب هایم» اثری است که نه تنها داستان می گوید، بلکه به خواننده فرصت می دهد تا در کنار شخصیت ها، به تأمل در ماهیت واقعیت، رویا و خود بپردازد. خواندن این کتاب، تجربه ای منحصر به فرد است که مرزهای فهم و احساس را جابه جا می کند و اثری ماندگار در ذهن به جای می گذارد. پیشنهاد می شود علاقه مندان به رمان های عمیق و تأمل برانگیز، حتماً این اثر ارزشمند را در لیست مطالعه خود قرار دهند و خود را به دنیای پر رمز و راز آن بسپارند.