از ۱۳۰۵ تا ۱۳۷۹ چه بر فریدون مشیری گذشت؟
مشیری پیش پای پاییز نیمه ی شهریور ماه سال ۱۳۰۵ در خیابان عین الدوله ی تهران در خانواده ای اهل هنر فرهنگ و صنعت چشم به جهان گشود. پدربزرگ پدری اش میرزا محمودخان مشیر مخابرات غرب ایران را در عصر ناصری اداره می کرد. میرزا جواد موتمن الملک نماینده ی دوره ی اول مجلس شورای ملی و شاعر و ادیب پدربزرگ مادری اش بود که «نجم» تخلص می کرد. فضل الله بایگان از پیشگامان تئاتر نوین ایران نیز دایی اش بود. بالیدن در کنار آن ها علاقه به هنر فرهنگ و شعر را در جان کودک چشم روشن شعله ور کرد.
او به علت ماموریت اداری پدرش به مشهد رفت و پس از چندسال به تهران بازگشت و در دبیرستان دارالفنون و ادیب تحصیل کرد.
همزمان با تحصیل در اداره پست و تلگراف مشغول به کار شد. سپس شب ها در آموزشگاه فنی وزارت پست درس خواند و روز ها به کار می پرداخت. از همان زمان به مطبوعات روی آورد و در روزنامه ها و مجلات کار هایی از قبیل خبرنگاری و نویسندگی را به عهده گرفت و بعد ها در رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران به تحصیل ادامه داد.
او که از نوجوانی با اکثر شاعران نام دار زمانه ارتباط داشت برخلاف آن ها به خصوص پس از ۲۸ مرداد سیاسی نشد و در کنار فعالیت در وزارت پست تلگراف و تلفن در مطبوعات حضور داشت. گذارش به رادیو و شورای موسیقی و شعر افتاد و همراه با سیمین بهبهانی عماد خراسانی و هوشنگ ابتهاج نقشی اساسی در پیوند دادن موسیقی و ادب فارسی ایفاء کرد.
از سال ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۱ مسئول صفحه شعر و ادب مجله روشنفکر شد و در سال ۱۳۳۳ ازدواج کرد. همسر او اقبال اخوان دانشجوی رشته نقاشی دانشکده هنر های زیبای دانشگاه تهران بود. فرزندان فریدون مشیری بهار و بابک هردو در رشته معماری در دانشکده هنر های زیبای دانشگاه تهران و دانشکده معماری دانشگاه ملی ایران تحصیل کرده اند.
مشیری سرودن شعر را از ۱۵ سالگی آغاز کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی به چاپ رساند و پنج سال پس از این توانست یکی از زیباترین و مشهورترین شعر های خود را با عنوان «کوچه» منتشر سازد.
او به موسیقی ایرانی علاقه بسیاری داشت و بر همین پایه به عضویت در شورای موسیقی و شعر رادیو درآمد و پیوند عمیقی میان شعر و موسیقی به وجود آورد. فریدون مشیری در سال های بعد به شرکت مخابرات ایران انتقال یافت و در ۱۳۵۷ خورشیدی از خدمت دولتی بازنشسته شد.
فریدون مشیری در سال ۱۳۷۷ به آلمان و امریکا سفر کرد و مراسم شعرخوانی او در شهر های کلن لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در ۲۴ ایالت امریکا از جمله در دانشگاه های برکلی و نیوجرسی به طور بی سابقه ای مورد توجه دوستداران ادبیات ایران قرارگرفت. در سال ۱۳۷۸ طی سفری به سوئد در مراسم شعرخوانی در چندین شهر از جمله استکهلم و مالمو و گوتنبرگ شرکت کرد.
آرامگاه وی در قطعه هنرمندان است.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "از ۱۳۰۵ تا ۱۳۷۹ چه بر فریدون مشیری گذشت؟" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "از ۱۳۰۵ تا ۱۳۷۹ چه بر فریدون مشیری گذشت؟"، کلیک کنید.
