۴۸.۷ درصد از کودکان کار و خیابان، بازمانده از تحصیل هستند – خبرگزاری زندگانی | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری زندگانی علی ربیعی دستیار اجتماعی رئیس جمهور در یادداشتی در کانال تلگرامی خود با عنوان کودکان کار و طرح های شکست خورده» با اشاره به افتتاح پردیس توانمندسازی و دومین مجتمع تخصصی شوق زندگی ویژه کودکان کار و خیابان در بوستان بعثت نوشت: همواره بر این باور هستم که وقتی می خواهیم جامعه ای را نسبت به انسانی بودن و اخلاقی بودن آن جامعه بسنجیم باید میزان توجه به سالمندان فرصت های نابرابر و کودکان را در نظر بگیریم.

در این یادداشت آمده است:

در شرایط امروز که ۴۸.۷ درصد از کودکان کار و خیابان در ایران بازمانده از تحصیل هستند و حدود ۲۱ درصد از این کودکان سوء تغذیه دارند باید به این نکته که توجه به کودکان توجه به آینده کشور است تأمل بیشتری داشته باشیم و بخاطر داشته باشیم این کودکان چندین دهه زندگی خواهند کرد و تبدیل به کنش گران مثبت و یا منفی خواهند شد.

مطالعات نشان می دهد افرادی که در کودکی دچار سو تغذیه بودند در سنین بالای ۵۰ سال دچار انواع بیماری های واگیر و غیر واگیر می شوند و صد در صد این افراد در دهک های ۱ تا ۳ جامعه قرار دارند.

مطالعات نشان می دهد که بسیاری از مشکلات کنونی ناشی از تداخل ها و مسئولیت ناپذیری دستگاه ها است. از دهه ۷۰ تا سال ۱۳۹۹ بیش از ۳۰ طرح با عنوان ساماندهی سازماندهی یا طرح های مداخله ای داشتیم که شکست خورده بودند.

واکاوی ها نشان می دهد که یکی از دلایل این شکست ها ناشی از عدم هماهنگی و حتی خنثی سازی عملکرد میان دستگاه ها و به عبارتی آزار ساختارها بوده است و از علل دیگر نیز می توان به فراموشی بروکراتیک و نگاه های مقطعی اشاره کرد.

علت مهم دیگر در شکست طرح ها سیاست گذاری هایی است که نه به علت توجه دارند و نه به گونه شناسی کودکان کار.
کودکان کار به سه دسته قابل تقسیم هستند:
۱- کودکان اجیر شده باندی و سازمان یافته.
۲- کودک کار معیشتی که ناشی از فقر خانواده ها و شوک های وارد شده که این نوع کودکان معمولاً در کنار تحصیل به کار هم می پردازند.
۳- کودکان فعال در کسب و کارهای خانوادگی
به طوری که در ادبیات جهانی بین دو مفهوم Child work و child labour تفاوت وجود دارد.

معمولاً سیاست گذاران بدون توجه به این دسته بندی صرفاً بر دسته اول متمرکز هستند. اتخاذ سیاست های صحیح برای کودکان امری مهم و اجتناب ناپذیر است. دسته اول کودکان کار و خیابان که کودکان اجیر شده هستند و بدترین نوع آن گروه های باندی و سازمان یافته است نیاز به مداخله و مقابله انتظامی و قضائی دارند.

توجه به این نکته نیز ضروری است که بخشی از کودکان کار و خیابان مربوط به وضعیت معیشتی خانواده های آنها است و خانواده هایی هستند که دچار فقر شده اند؛ بنابراین باید تور ایمنی به منظور حمایت از خانواده فراهم شود تا کودکان را هم در برگیرد.