یک سیلی برای تنبیه – زندگانی

   لباس هایشان را عوض کرده اند و می گویند زنده ایم پس حمله ایران نابودگر نبوده است!.می گوییم، عملیاتِ «وعده صادق»، این بار و فقط این بار، یک تنبیه، آن هم با اطلاع!!! بود. لطفا توجه فرمایید! فقط پیچاندن گوش، نه ساطور زدن بر گوشت!

به گزارش زندگانی، حمزه واقعی، پژوهشگر مطالعات میان رشته ای در یادداشتی با این مقدمه در پایگاه خبری الف نوشت: 

 لطفا توقف وتامل فرمایید: هر واژه ای بار معنی خاص خودش را دارد و واژه تنبیه، یعنی بنشین سرجات، تو در میدان مصاف چند ساعته با ایران به تلی از خاکستر تبدیل می شوی.

نکته مهم این بود که رهبر حکیم فرمودند: تنبیه خواهد شد، نفرمودند انتقام، یا انتقام سخت.

 لطفا توجه فرمایید این عملیات با همه عظمت و رعبی که برای دشمن داشت و ترس و دلهره ای که بر خوش نشینان صهیونیسم گذاشت، برای ایران به مثابه تله انداختن برای روباه پوشالی وروبا ه های هم پاله اش بود. 

 فقط یک هشدار بود برای هوشیار کردن دشمن که اگر دست از پا خطا کند، باید دست و پا را در آتل ببندد.

 ما قصد کشتار و تلفات گرفتن از دشمن نداشتیم. این شیوه بزرگوارانه رهبر و ملت ایران است که از دیرباز هم بدان اهتمام داشته ایم. در برابر دشمنِ بعثی که تا می توانست، می زد و خون می ریخت ما تا می توانستیم، نمی زدیم و حتی اگر دشمن با تمام توش و توان و ناجوانمردی بدان عادت داشته باشد.

 در این موضوع هم به همان شیوه و مرام التزام داشتیم، لذا قبل از شروع عملیات، برخی کشورها را مطلع کردیم. مطمین بودیم که این هم به اطلاع صهیونیست ها می رسد تا مردم را، حتی صهیونیست ها را، به پناهگاه ببرند. ما به انجام عملیات بر اساس وعده ای که به ملتِ خود داده بودیم، پایبند بودیم. به این که این بار نه توسط نیروهای محور مقاومت، نه در کشور ثالث، که مستقیم از خاکِ خود، وبخشی از ان را از مرقد شهید زاهدی،به عمق راهبردی دشمن شلیک کردیم و دشمن را در هم کوبیدیم.

 پیشتر، سربازان جنگِ روانی صهیونیست ها در شبکه های اجتماعی به تمسخر می نوشتند مرکز موساد در تل آویو است نه در اربیل. ما هم برای تحقیرشان، عمق خاکی را هدف گرفتیم که پایتختش تل آویو است. پایگاهِ هواییِ نواتیم و نگو/ نقب را زدیم. تا بگوییم با مردم و لو صهیونیست های نژاد پرست هم -فعلا- کار نداریم.

 این اقدام را هم در قالب «دفاع مشروع» و بر اساس بند 51 منشور سازمان ملل متحد به انجام رساندیم تا دنیا بداند که جمهوری اسلامی ایران، در اقداماتِ تنبیهی خود هم مقررات بین المللی و فراتر، انسانی را رعایت می کند. آن هم در برابر دشمنِ افسار گسیخته ای که به هیچ قاعده و قانون و اخلاقی پایبند نیست. 

تفاوت ما با دشمنان هم در همین الزام بینشی-اخلاقی وانسانی است. در رعایتِ اخلاق در نهایتِ برخورد. 

این عملیات، بیش از آن که نظامی باشد، راهبردی بود. تبیینِ روشن خطوط قرمز جمهوری اسلامی. با این بیانِ صریح که هر کس از آن رد شود، زیرِ پایش را قرمز خواهد دید. قرمز از خونی که از سراسر وجودش جاری خواهد بود. این پیغام را هم به همه طرف ها داده ایم؛ زمانِ بزن در رو به تمامِ تمام شده است. بزنندچند برابر، می خورند.

 اصرار بر مقابله داشته باشند، بیشتر می خورند. ما تعارف نداریم. به صریح ترین کلمات، دکترین دفاعی مان را تعریف کرده ایم. فعلا هم این مرحله تنبه را پایان یافته تلقی می کنیم اما اگر دشمن، خباثت کند، موج طوفانی وخروشمان برخواهد خواست از دریای خشم مقدس ما؛ که جز به شستن آن دیارِ مغصوب و مظلوم، از لوثِ وجود اشغال گران، آرام نخواهد شد. این هشدار را به شدت جدی بگیرید تا آن روز جلوتر نیفتد.

پایان خبر زندگانی