خبرگزاری زندگانی | اخبار ایران و جهان | Mehr News Agency

به گزارش خبرنگار زندگانی ورزش همگانی به مجموعه ای از فعالیت های ورزشی اطلاق می شود که هدف اصلی آن ارتقا سطح سلامت عمومی تندرستی و بهبود کیفیت زندگی افراد جامعه است. این نوع ورزش برای تمامی افراد با هر سن جنسیت و سطح توانایی طراحی شده و معمولاً به صورت غیررقابتی و در فضایی آرام و بدون استرس انجام می شود.

فعالیت هایی مانند پیاده روی دوچرخه سواری شنا یوگا تمرینات هوازی و فعالیت های گروهی نمونه هایی از ورزش های همگانی هستند که علاوه بر اینکه به بهبود سلامتی کمک می کنند می توانند تأثیرات مثبتی بر کاهش استرس و تقویت روحیه اجتماعی افراد بگذارند. این فعالیت ها عمدتاً بر حفظ سلامت و پیشگیری از بیماری ها تأکید دارند و می توانند در تمامی گروه های سنی و جامعه ای با هر سطح توانمندی اجرایی شوند.

ورزش همگانی برای نخستین بار در سال ۱۹۲۳ در برزیل شکل گرفت. با گذشت زمان و در دهه ۱۹۶۰ جنبش ورزش همگانی در سطح جهانی به طور گسترده تری گسترش یافت و با تأسیس انجمن های “ترین” (واژه ای نروژی به معنای “خوش اندام و با نشاط”) این حرکت به صورت جدی تری در اروپا و سایر نقاط دنیا دنبال شد. این تغییرات در راستای افزایش آگاهی عمومی نسبت به فواید ورزش در بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از بیماری ها صورت گرفت.

در ایران فدراسیون ورزش های همگانی در سال ۱۳۶۷ تأسیس شد و در سال ۱۳۷۱ به طور رسمی از سوی فدراسیون جهانی ورزش به رسمیت شناخته شد. با این حال کشورهای پیشرفته ای همچون فنلاند آمریکا آلمان بلغارستان و اتریش سال ها قبل از ایران فدراسیون های ورزشی همگانی خود را تأسیس کرده و برنامه هایی برای گسترش این نوع ورزش در جوامع شان اجرایی کرده بودند. این تأسیس ها و فعالیت ها در این کشورها نشان دهنده نگرش اولیه و جدیت در خصوص توسعه ورزش همگانی به عنوان یک بخش مهم از سیاست های بهداشتی و اجتماعی است.

با وجود این پیشرفت ها در ایران هنوز چالش های زیادی برای دستیابی به اهداف مطلوب در زمینه ورزش همگانی وجود دارد. در حال حاضر سازمان ها و نهادهای مختلفی به طور جدی به توسعه ورزش همگانی پرداخته اند. وزارت ورزش و جوانان یکی از ارگان های اصلی در این زمینه است که به طور مستمر برنامه های مختلفی را برای ارتقای سطح فعالیت های ورزشی در جامعه طراحی و اجرا می کند. این وزارتخانه همچنین نقش مهمی در برگزاری کمپین های تبلیغاتی و آموزش های عمومی در جهت تشویق مردم به ورزش ایفا می کند. علاوه بر وزارت ورزش تمامی فدراسیون های ورزشی کشور نیز به طور ویژه ای به بخش ورزش همگانی توجه کرده و فعالیت های ترویجی در این حوزه دارند.

همچنین وزارت آموزش و پرورش با هدف توسعه فرهنگ ورزش همگانی در مدارس برنامه های خاصی را طراحی کرده است. این برنامه ها به ویژه در دوران کودکی و نوجوانی تأکید دارند و می توانند تأثیرات بلندمدت در عادت دادن افراد به فعالیت های بدنی و ورزش داشته باشند. اهمیت این مرحله به ویژه در سنین جوانی بسیار بالاست چرا که تربیت نسلی ورزشکار و علاقه مند به ورزش در آینده ای نزدیک می تواند نتایج مثبت بسیاری به دنبال داشته باشد.

در کنار این نهادها سایر سازمان ها از جمله وزارت بهداشت و درمان شهرداری ها دانشگاه ها و حتی رسانه ها نیز نقش خود را در گسترش ورزش همگانی ایفا می کنند. بسیاری از شهرداری ها در شهرهای بزرگ و کوچک با برگزاری رویدادهای ورزشی عمومی مانند مسابقات پیاده روی دوچرخه سواری و مسابقات دسته جمعی به ترویج فرهنگ ورزش در سطح عمومی پرداخته اند. علاوه بر این رسانه ها نیز از طریق برنامه های تلویزیونی تبلیغات و برگزاری کمپین های آموزشی به آگاهی بخشی و تشویق مردم به ورزش همگانی پرداخته اند.

با این حال علی رغم تمامی این تلاش ها و سرمایه گذاری ها آمارها نشان می دهند که ایران هنوز در رسیدن به اهداف مطلوب در زمینه ارتقای ورزش همگانی موفق نبوده است. طبق گزارش ها تنها حدود ۲۰ درصد از جمعیت ایران تحت پوشش هیئت های ورزش همگانی قرار دارند که این رقم در مقایسه با بسیاری از کشورهای جهان به شدت پایین است. این نشان دهنده عدم دسترسی کافی به امکانات ورزشی نبود زیرساخت های مناسب و کمبود آگاهی عمومی در خصوص اهمیت ورزش همگانی است.

یکی از دلایل این ناکامی کمبود زیرساخت های مناسب برای انجام فعالیت های ورزشی در سطح جامعه است. بسیاری از مناطق کشور به ویژه در شهرهای کوچک و روستاها فاقد فضاهای ورزشی استاندارد هستند و مردم به دلیل این کمبودها نمی توانند به راحتی به فعالیت های بدنی و ورزشی بپردازند. علاوه بر این بسیاری از افراد به دلیل مشغله های زندگی روزمره بی اطلاعی از فواید ورزش همگانی و همچنین مشکلات مالی نمی توانند به طور منظم در فعالیت های ورزشی شرکت کنند.

برای رسیدن به نتایج مطلوب در زمینه ورزش همگانی نیاز است که به طور جدی تر به گسترش زیرساخت ها آموزش های عمومی و افزایش آگاهی در خصوص اهمیت ورزش پرداخته شود. ایجاد فضاهای ورزشی در محله ها مدارس و مناطق مختلف کشور همراه با برنامه های تبلیغاتی گسترده در رسانه ها می تواند به جذب بیشتر مردم به این حرکت کمک کند. همچنین لازم است که سیاست های دولت و نهادهای مختلف در این راستا هماهنگ و مستمر باشد تا از تأثیرات مثبت ورزش همگانی بهره مند شویم.

در پایان اگر سیاست های مناسب و پایدار در این زمینه پیاده سازی شود و جامعه به طور جدی تر و گسترده تری درگیر این جریان شود می توان امیدوار بود که وضعیت ورزش همگانی در ایران بهبود یابد و در نتیجه جامعه ایرانی از مزایای آن برخوردار شود. تنها با همکاری تمامی نهادهای دولتی و غیردولتی و تلاش مستمر می توان به توسعه پایدار ورزش همگانی در کشور دست یافت و از عواقب منفی کم تحرکی و بیماری های مرتبط با آن پیشگیری کرد.