آرمان انسانیت در دوزخ غرب

به گزارش زندگانی رسالت نوشت: تصویر زنده زنده سوختن آوارگان چادرنشین دیرالبلح یک استعاره است؛ استعاره از رژیمی که زنده زنده می سوزد. با تمام توان غزه و بیروت را می کوبد اما همچنان از حفظ موجودیت و بقای خود نگران است. رژیمی که تاکنون دو تن از سران شاخص جبهه مقاومت را ترور کرده اما همچنان در میدان نتوانسته به هدف روشنی دست یابد. نه ویرانه های غزه و کرور کرور شهدای این یک سال باعث نشده رژیم پایان مقاومت فلسطین را جشن بگیرد و نفس راحتی بکشد.
 بعد از شهادت سید حملات حزب الله زهرآگین تر و زخم های رژیم کاری تر شده اند و این یعنی زنده زنده سوزاندن رژیم. آدم سوزی در حالی به راهبرد رژیم برای انتقام روانی و عاطفی از مقاومت تبدیل شده است که برای سال ها هولوکاست یکی از اصلی ترین خطوط پروپاگاندای غرب جهت توجیه موجودیتی به نام اسرائیل بود.
انتقام رژیم از مقاومت دو سویه دارد: یک سو نسل کشی مردم عادی قحطی زده محصور و بی پناه و سوی دیگر ترور مقامات ارشد چهره های شاخص و نام های برجسته. هر دوی این سویه ها نوعی دور زدن جنگ است و هر دو حاکی از این حقیقت که رژیم از نابود کردن چریک های حماس و حزب الله ناتوان است. در غزه همچنان از حماس ضربه می خورد و در جبهه شمال نه تنها موفق به نفوذ نشده؛ بلکه از ضرباتی سهمگین همچون حمله به پایگاه گولانی را متحمل می شود. دشمن اکنون با درختی می جنگد که چهره های شاخصی همچون نصرالله بزرگ و هنیه ثمرات آن و مردم عادی ریشه های آن هستند و دشمن ناتوان از قطع کردن تنه به چیدن ثمرات و سوزاندن ریشه ها رو آورده است. اما ذات ثمر دوباره روییدن است و ذات ریشه نفوذ به اعماق و استحکامی بی رخنه.
آنچه در این میان به بوته آزمایش گذاشته شده رژیم حاکم بر جهان است. رژیمی که با سازمان های بین المللی و تحت هژمون ایالات متحده داعیه دار حقوق بشر و رساندن انسان ها به سرمنزل سعادت بوده است و امروز بیش از هر زمان دیگر ناتوانی اش در تحقق این آرمان فاش شده است. زنده زنده سوختن انسان هایی مطلقا بی گناه علامت سؤال هایی بزرگ در ذهن جامعه بشری ایجاد می کند. افکار عمومی در سرتاسر کره خاکی حالا می خواهند بدانند سرمایه داری که با عقبه نظری اومانیسم و انسان محوری خود را بر جهان غالب کرد چگونه در برابر این جنایات اخته و بی مصرف شده است؟ سرمایه داری چگونه از این پس می خواهد از حقوق بشر سخن بگوید بی آنکه انسان ها بپرسند حقوق کدام بشر؟ فلسطین هر روز بیش از روز قبل تبدیل به نماد ناکارآمدی تمدن غرب در ایجاد بهشت موعود آزادی و رفاه می شود. دنیای ما امروز دوزخی است که در آن انسان ها می سوزند تنها به جرم آنکه هستند و این خیمه سوزی هاست که ذات سپاه یزید را بر مرد آخرالزمان عیان می کند. بزرگان در گودال های قتلگاه و طفلان و زنان در خیمه های مشتعل اما صدای مظلومیت و حقانیت همچنان زنده.

پایان خبر زندگانی